1. |
A nosa loita
04:14
|
|||
|
Teño un mapa pra perdernos
cólleme a man
polos túneles do tempo
sen preguntar
Xa non cabe máis inverno
no teu ollar
sabes que algo ferve dentro
e hai que liscar
Ti non es de aquí
este mundo ruín
estáte a queimar
os dous a fuxir
fomos coincidir
na porta de atrás.
Somos almas sen goberno
en son de paz
trashumando polo vento
despois do Big Bang
e hanche dicir
hanche dicir que loites
que gañes o pan
e hanche ferir
hanche ferir as noites
frías deste verán
Ti non es de aquí
este mundo ruín
estáte a queimar
os dous a fuxir
fomos coincidir
na porta de atrás
e agora...
xa non sei
pechar os ollos sen te ollar
xa non sei
calar o coxegueo de que estás
xa non sei
marchar é o noso xeito de ficar
xa non sei
amar é o último intento de loitar.
|
||||
2. |
Espantallo
04:18
|
|||
|
Aínda segue alí
estoico o espantallo
sempre a velas vir
co seu saber estar
de gentleman
Hai alguén que di
que está namorado
do alegre colibrí
e din que na súa man
viña pousar
Hai quen ouviu
o férido cantar do espantallo
o seu chorar
en noites de vran
na leira do avó
Hai quen o viu contar
á lúa o seu anceio de ver o mar
hai quen di que a terra
seca as bágoas do seu chan
i el segue alí
anque o campo está abandonado
ten saudades
do xabarín
que viña roubar
hai quen o viu pedir
que lle queime as pallas o sol por fin.
Nada ten sentido
se xa non volve o alecrín...
Xuro que o vin escapar
polo vento a voar
cara ao mar
foxe!
foxe!
espantallo polo ar
que as túas pallas
merecían navegar
foxe
foxe
que xa te haberán chorar
os que deixaron esta terra
sen arar
foxe
foxe
gran poeta do rural
que este mundo só se lembra de olvidar
foxe
foxe
espantallo polo ar
e voltarás traerlle á terra o son do mar
Xa non está alí
foise o espantallo
dixo que vivir
sen ti
meu alecrín
era de máis...
|
||||
3. |
Nai
05:27
|
|||
|
Nai
déboche a ti este medo
a non saber voar
por riba do que lembro
tentándote olvidar
a ausencia do teu peito
estame a amamantar
E xa non hai
xa non hai
xa non hai
un teito
que me poida abrigar
cando deito sinto dentro
o recóndito lamento
de saber que non estás
cando tiñas que estar...
Nai
déboche estar esperto
ás tantas da mañá
rumiando pesadelos
trousado no diván
daquel neno de ollos tenros
que tocaba un instrumento
de cordas umbilicais
que o habían afogar...
Nai
déboche a ti o baleiro
que deixou cada intento
de te querer sen máis
o xogo de bracexos
pra rescatarte a tempo
do vento en alta mar.
Non fun quen
de conter
a embestida salvaxe do teu furacán
esa raiba contida
por te ver querer afondar
e levarme detrás...
Non fun quen
de mostrarche que a vida
só cura as feridas co sal
que nadares espida
é o xeito de non naufragar
Todo en van...
Nai
é tanto o que che debo
é nada o que me das.
|
||||
4. |
||||
|
Hai ríos que nunca han caber
nas cuncas dos ollos
e hai mares que nunca han bater
vestidos de loito.
Velaí estás
buscando cunchas no areal
tan núa de ouros
Que máis che ten
se estás a cero a fin de mes?
que máis che dá
se a única moeda que ves brillar é o sol?
É o sol...
E hai caixeiros que tornan moteis
en noites de insomnio
e ves nacer millóns embaixo do somier
que rouban os soños
e a túa pel xa non cotiza nos parqués
e alguén forzou
a caixa forte do teu corazón...
non dou,
tento pero non dou
pagado as letras das cancións de amor
ao chou
sempre remando ao chou
co vento en popa a dúas velas vou
Non dou
tento pero non dou
coas hipotecas que che vende o amor
ao chou
sempre remando ao chou
co vento en popa a dúas velas vou
Hai desexos que poden tornar
un suxo negocio
de flor en flor
libando o produto interior
tan bruto do odio
Que máis che ten
se o noso sempre foi perder?
Que máis che dá
se nunca foches quen de bágoas aforrar?
E quen garda sempre ten
bicos que non deu a ninguén
sempre derrochando amor
co vento en popa a dúas velas vou.
Tés furado o peto da paixón
a calma chicha non é para nós
mentres zoa o teu amor
co vento en popa a dúas velas vou.
|
||||
xo Santiago De Compostela, Spain
XO é o que se lle berra ao burro para que deixe de perseguir a cenoura.
XO é o espazo
entre dous arres.
XO é a urxente necesidade de deterse, ollar, armarse a couces.
XO é o alter-ego de Xoel Méndez, multinstrumentista formado na ríxida indisciplina do autodidactismo, fiel adepto á doutrina do Lo-Fi.
Algo-ritmos que esfarelan a ciencia exacta do caos. Mapas para saber onde estamos perdidos.
... more
If you like xo, you may also like:
Tonkori in the moonlight
by OKI
featured on Bandcamp Radio Jan 25, 2022
go to album
featured on Bandcamp Radio Jul 8, 2014
go to album
Irish singer-songwriter Oisin Leech's acoustic folk music is characterized by its muted beauty and intimate, solitary quality.
go to album
Heaven's Mini Mart
by Troll Dolly
Delicate and dreamy psych-folk with an experimental streak from drummer/composer Troll Dolly.
go to album
A riveting masterwork, the self-titled album from “Luster” is like The Raincoats gone full goth—it’s irresistibly ghostly music.
go to album
Epic, immersive songs that you disappear into, with rich layers of keys and ghostly vocal melodies conjuring a misty dreamworld.
go to album
Could Divine, Remembered
by anrimeal
Proceeds from this hauntingly beautiful dark folk LP will be donated to Plataforma de Apoio aos Refugiados, for Portuguese refugee support.
go to album
