1. |
Hotel Guantanamor
05:37
|
|||
|
Qué nos pasa?
somos carne de canón
as cobaias
dun xogo tétrico
Olla as masas
desta infame procesión
cada casa
semella unha prisión...
Guantanamor
Hai cárceres
que nos libran de escoller
hai cárceres
intramuros dunha pel
Hai cárceres
invisibles no Edén
hai cárceres
ás que vamos polo pé
hai cárceres...
Diversión en Alcatraz
e prisións con vista ao mar
hai un neno a se fugar
do terror de Disneyland
un cerebro a se ceibar
do cárcere
Vacacións no Hotel
Guantanamor
vacacións no Hotel
Guantanamor
tele en cor, Internet
en Guantanamor
días de sol, lúas de mel
en Guantanamor.
|
||||
2. |
||||
|
Hai baile
en Wall Street
magnates
moi elegantes
moi elegantes
tan elegantes
en mocasíns
É ceibaren
a perdiz
e voraces
cheiran a carne
cheiran a carne
cheiran a carne
a se pudrir
Hai un marathon
de soidades
en Wall Street
son tristes cowboys
os fieis secuaces
do vello matachín
No aire
a fluír
montantes
exorbitantes
exorbitantes
exorbitantes
de masa gris
Desfase
frenesí
combate
de aves rapaces
de aves rapaces
de aves rapaces
a deglutir
Hai un marathon
de soidades
en Wall Street
son tristes cowboys
os fieis secuaces
do vello matachín
Hai baile
en Wall Street
reparten
todo o cadavre
todo o cadavre
todo o cadavre
do teu porvir.
|
||||
3. |
||||
4. |
||||
5. |
||||
6. |
||||
|
Gostas do glamour
de te engalanar
unha chapa aquí
unha cresta alá
gostas de ser punk
de cuspir no chan
Gostas do glamour
gafapastear
do Picaso azul
de Jean Luc Goddard
gostas do teu look
pseudo-intelectual
Gostas do glamour
vives no underground
nun piso moi cool
que pagou papá
gostas dos tatús
é do máis normal.
Vai, vai, vai, vai
velaí vai
outra vaca
no millo
a desfilar
Vai, vai, vai, vai
velaí vai
vai cheirando a podrido
na gran mazá
Vai, vai, vai, vai
velaí vai,
vaise espindo o fascinio
no teu ollar
Vai, vai, vai, vai
e así nos vai
de guai
de guai
Superficial
garda esta paz
morte e destrucción
tan de boutique
tan de boutique
Superficial
plásticos en flor
tan de boutique
Superficial
bicos en formol
tan de boutique.
|
||||
7. |
||||
|
Se a cousa está
que non se ten
e o precipicio da túa pel
te afasta do que hai
Se o medo acena
coma quen
se sabe dono do que les
nas follas do xornal...
olla alá
non estás só.
Se a avaricia deste ser
trae consigna de deter
a infausta evolución
Se este divorcio co que ves
vai inxectando deixadez
perante tanta dor...
olla alá
non estás só
a reflotar
un soño que afondou
a reflotar
un soño que afondou
cada mañá.
|
||||
8. |
||||
|
Hoxe os pousos do café
teñen forma de volcán
baixa o magma pola pel
segue o monte a fumegar.
Tectónica de placas
un choque estructural
aloumiños que desgarran
bicos que abren en canal.
E nós aquí, tan lonxe
flotando nesta nave espacial
e nós aquí
e alá
Volve o mar ao seu nivel
volve o río ao seu caudal
volve o pobre empobrecer
volve o rico engulipar.
Tectónica de placas
un choque estructural
vai partir en dous a casa
pensa de qué lado estás...
E nós aquí, tan lonxe
flotando nesta nave espacial
aquí, tan lonxe
na doce ingravidez do sofá
aquí, tan lonxe
que case nos podemos tocar
aquí, tan lonxe
a moitos anos luz do que hai.
|
||||
9. |
||||
|
Óese o choro
ignoto
do alén.
Óese un pranto
cetáceo
cruel.
Mexe o barco
tentando dicer
"qué me ocorre
non me hoube ninguén?"
Non se sabe o por qué
da súa cruel mutación
a balea naceu
cun defecto na voz
condenada a viver
na máis profunda incomprensión
polo mar...
polo mar...
vagando polo mar.
|
||||
10. |
||||
|
Hai veces
que esquezo
que aínda pega o sol
e hai veces
que temo o que vai ser de nós
Non deixes
que o medo te convirta en clon
Non deixes
que o verme che devore a flor.
non serve a dor
se non se fai acción
contra o poder
contra o clon
Hai veces
que o vento fai de ti o que quer
son estupideces
as mortes dos que nunca van viver
non penses
que por non dicilo non o sei
non penses
abonda poder ir facendo pé.
E hai veces
que esqueces
que aínda pega o sol
E hai veces
que caes refén da frustración.
Non serven
os hábitos da indignación.
Non serven
as crónicas desta canción
contra o poder
contra o clon...
|
||||
xo Santiago De Compostela, Spain
XO é o que se lle berra ao burro para que deixe de perseguir a cenoura.
XO é o espazo
entre dous arres.
XO é a urxente necesidade de deterse, ollar, armarse a couces.
XO é o alter-ego de Xoel Méndez, multinstrumentista formado na ríxida indisciplina do autodidactismo, fiel adepto á doutrina do Lo-Fi.
Algo-ritmos que esfarelan a ciencia exacta do caos. Mapas para saber onde estamos perdidos.
... more
If you like xo, you may also like:
Tonkori in the moonlight
by OKI
featured on Bandcamp Radio Jan 25, 2022
go to album
featured on Bandcamp Radio Jul 8, 2014
go to album
Irish singer-songwriter Oisin Leech's acoustic folk music is characterized by its muted beauty and intimate, solitary quality.
go to album
Heaven's Mini Mart
by Troll Dolly
Delicate and dreamy psych-folk with an experimental streak from drummer/composer Troll Dolly.
go to album
A riveting masterwork, the self-titled album from “Luster” is like The Raincoats gone full goth—it’s irresistibly ghostly music.
go to album
Epic, immersive songs that you disappear into, with rich layers of keys and ghostly vocal melodies conjuring a misty dreamworld.
go to album
Could Divine, Remembered
by anrimeal
Proceeds from this hauntingly beautiful dark folk LP will be donated to Plataforma de Apoio aos Refugiados, for Portuguese refugee support.
go to album
